Voetfetisj Podofilie

aanbidden voeten en alles wat daar mee te maken heeft zoals sokken, schoenen, kousen en dergelijke. Volgens neuroloog Sigmund Freud is deze fetisj te verklaren aan het feit dat een voet zou lijken op een penis. Misschien ben je het niet helemaal eens met deze vergelijking; het feit blijft wel dat mensen met een voetfetisj graag sabbelen, likken en zuigen aan iemands tenen.

Voetfetisjisme wordt gedefinieerd als een uitgesproken seksuele interesse in voeten. Voor een voetfetisjist kunnen de aandachtspunten de vorm en grootte van voeten en tenen zijn (bijv. Lange tenen, korte tenen, gelakte teennagels, korte of lange teennagelbedden, hoge voetbogen, zolen, enz.), Sieraden (bijv. Teenringen , enkelbanden , enz.), behandelingen (zoals masseren, de voeten van de partner wassen of de teennagels van de partner schilderen), kledingstaat ( blootsvoets , teenslippers , sandalen , hoge hakken ,  kousen , sokkenvoeten, enz.), voetengeur of zintuiglijke interactie (bijv. over de voet wrijven, kietelen, ruiken, kussen, bijten, likken, tenen zuigen,wrijven geslachtsdelen te voet , enz.).

Een voetfetisj, wetenschappelijk bekend als podofilie, is wanneer iemand seksueel opgewonden wordt door voeten. Dit verlangen ziet er voor elk individu anders uit, maar je kunt ze meestal in deze gebieden groeperen:

• Voor sommige mensen is het het visuele aspect van voeten dat hen opwindt.
• Anderen kunnen meer opgewonden raken door de geur van de voeten, de smaak of het gevoel van voeten, zoals gerimpelde zolen.
• Sommigen worden opgewonden door zweterige, stinkende voeten, terwijl anderen seksuele bevrediging krijgen van schone en droge voeten.
• Sommigen ontvangen seksueel genot door voetpenetratie te ondergaan, terwijl een footjob (genitale stimulatie van de voeten) anderen opwindt.
• En anderen genieten gewoon van het likken van een teen of het bewonderen van de vorm van de voeten van een partner tijdens geslachtsgemeenschap.

Uitbreidingen van deze fetisj zijn schoenen , sokken , geurfetisjisme en kietelen . Sigmund Freud ook beschouwd lotusvoetjes (Chinezen = heel kleine voetjes door het inbinden van kleinsaf aan van de voeten van een vrouw, met vaak misvormde voeten als gevolg) als een vorm van fetisjisme.

Geurfetisjisme (met betrekking tot de geur van voeten) lijkt een belangrijke rol te spelen bij voetfetisjisme en is er nauw mee verwant: in een onderzoek uit 1994 bleek 45% van degenen met een voetfetisj opgewonden te zijn door stinkende sokken of voeten , waardoor het een van de meest voorkomende vormen van olfactofilie is.

In extreme gevallen kan een persoon met een uitgesproken seksuele interesse in voeten mogelijk worden gediagnosticeerd met een fetisjisme-stoornis (gekenmerkt door de erotisering van niet-levende voorwerpen en lichaamsdelen) als ze de volgende symptomen vertonen :Het ervaren van terugkerende seksueel opwindende fantasieën, driften of gedragingen met betrekking tot het gebruik van niet-levende objecten gedurende een periode van ten minste zes maanden.
Deze fantasieën, aandrang of gedrag veroorzaken aanzienlijk leed in een sociale, beroepsmatige of persoonlijke omgeving.

De corticale homunculus (ook bekend als de Homunculus van Penfield), een kaart van het menselijk brein die de respectievelijke locaties illustreert waar verschillende delen van het lichaam worden verwerkt, toont een mogelijk verband tussen de voeten en tenen naar de geslachtsorganen. Er bestaat controverse over deze neurale verknoping, aangezien bekend is dat sommige medische professionals de eenvoud van de kaart in vergelijking met de werkelijkheid in twijfel trekken.

Desmond Morris beschouwde voetfetisjisme als het resultaat van malafdrukken op jonge leeftijd, waarbij de tactiele druk van een voet / schoen belangrijk is. Deze voetafdrukken zouden verwijzen naar jeugdigheid en elegantie.

Freuds lezing van voetfetisjisme omvatte ook vroege imprinting, maar hij beschouwde de geur van voeten hierin significant, evenals de voet als penissymbool / surrogaat ( castratiecomplex , vooral wanneer men deze tegenkomt tijdens het voyeuristisch verkennen van het vrouwelijk lichaam van onderaf). Otto Fenichel zag castratieangst op dezelfde manier als significant in voetfetisjisme, daarbij verwijzend naar een toekomstige fetisjist die als adolescent tegen zichzelf zei: “Je moet dit je hele leven onthouden – dat meisjes ook benen hebben”, om zichzelf tegen de angst te beschermen. Waar de angst voor het (gecastreerde) vrouwenlichaam te groot is, wordt er geen verlangen gevoeld naar schoenen aan vrouwenvoeten maar naar damesschoenen alleen, zonder vrouwen.

Psychology Today merkt op dat sommige moderne psychologen denken dat fetisjen zoals voetfetisj of plasfascinatie hun oorsprong vinden in de kindertijd, terwijl anderen denken dat het meer te maken heeft met de adolescentie. “Een object werd geassocieerd met een bijzonder krachtige vorm van seksuele opwinding of bevrediging” in de geschiedenis van de persoon, zo wordt gesuggereerd, en op volwassen leeftijd nemen de betrokkenen dit op  in hun seksuele leven. (Dit is wat Havelock Ellis denkt dat er is gebeurd met zijn plasfetisj.) Hoe dit gebeurt, staat ter discussie; Dr. Mark Griffiths suggereert bijvoorbeeld dat mensen ‘gedeeltelijk kunnen worden beïnvloed door afwijzing van het andere geslacht en/of doordat jeugdige opwinding elders wordt gekanaliseerd door contact met objecten of situaties(opzettelijk of per ongeluk)’ of ‘seksuele opwinding wordt geassociëerd met voorwerpen die tot het andere geslacht behoren, zoals de voeten, de borsten, de stoelgang, de urine van  ’ een emotioneel belangrijk persoon zoals een moeder of oudere zus en staat bekend als symbolische transformatie.” Een onderzoek uit 2015 suggereerde dat we allerlei soorten fetisjen en seksuele opwinding leren, net zoals we talen leren: “in vele richtingen, afhankelijk van de omstandigheden.”

Gezondheid en ziekte
Sommige onderzoekers hebben de hypothese geopperd dat voetfetisjisme toeneemt als reactie op epidemieën van seksueel overdraagbare aandoeningen . In één onderzoek, uitgevoerd door Dr. A James Giannini aan de Ohio State University , werd een toegenomen interesse in voeten als seksuele objecten waargenomen tijdens de grote gonorroe- epidemie in het twaalfde-eeuwse Europa en de syfilis- epidemieën van de 16e en 19e eeuw in Europa. In hetzelfde onderzoek werd de frequentie van voetfetisjafbeeldingen in pornografische literatuur gemeten over een interval van 30 jaar. Een exponentiële stijging werd opgemerkt tijdens de periode van de huidige aids-epidemie . In deze gevallen werd seksueel voetenspel gezien als een veilig vrijen alternatief.  De onderzoekers merkten echter op dat deze epidemieën perioden van relatieve vrouwenemancipatie overlapten.

Justin Lehmiller was betrokken bij het grootste onderzoek naar fetisjen dat ooit is voltooid, en hij ontdekte dat 14% van de deelnemers aangaf ooit een fantasie over voeten te hebben gehad. Het hebben van ten minste één fantasie over voeten is echter niet hetzelfde als het hebben van een fetisj. Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die met verschillende potentieel sexy concepten heeft gespeeld om meer te weten te komen over mijn verlangens. Dat is iets anders dan seksuele opwinding hebben die in een abnormale mate is gekoppeld aan een bepaald object, zoals bij fetisjisme.

Hoewel het exacte aantal mensen met een voetfetisj onbekend blijft, bleek uit een oudere studie van The International Journal of Impotentie Research dat een voetfetisj de meest voorkomende fetisj was die verband hield met menselijke lichaamsdelen of kenmerken. Bovendien kwam het vaker voor dan het ervaren van een fetisj voor handen, haar en zelfs borsten.

Lehmiller’s studie vond ook een interessant overzicht van degenen die ooit een voetfetisj hadden gehad met betrekking tot geslacht en seksuele geaardheid. Hij ontdekte dat 21% van de homo- en biseksuele mannen, 18% van de heteroseksuele mannen, 11% van de lesbische en biseksuele vrouwen en 5% van de heteroseksuele vrouwen een voetfantasie hadden ervaren.

De resultaten laten zien dat mannen vaker dan vrouwen een voetfantasie hebben gehad. En queer mensen hebben meer kans dan hetero mensen om deze fantasie te ervaren. Er is geen concrete verklaring waarom dit het geval kan zijn. Het is echter in lijn met onderzoek waaruit blijkt dat mannen vaker fetisjen hebben dan vrouwen .

Wat veroorzaakt een voetfetisj?

Verschillende redenen kunnen leiden tot de ontwikkeling van een voetfetisj. En hier zijn de meest bekende:

• Voor sommigen ontstaan ​​voetfetisjen tijdens de kindertijd wanneer kinderen voeten ervaren die geassocieerd worden met iets seksueels. Het kan zo simpel zijn als een kietelend gevecht met iemand tijdens een cruciaal moment tijdens seksuele ontwikkeling. Of je eerste erotische ervaring hebben met een oudere dame die je aanraakt met de hielen van haar schoenen. Sommige onderzoeken tonen aan dat sommige mensen een biologische aanleg hebben om een ​​fetisj te laten groeien in vergelijking met andere mensen, dus deze cruciale momenten in de vroege kinderjaren kunnen verschillende effecten hebben, afhankelijk van je biologische samenstelling.
• Een andere verklaring voor voetfetisjen is een neurologische. De hersenen hebben een sensorische kaart die elk lichaamsdeel toont dat sensaties ervaart, en de voeten en geslachtsdelen zijn naast elkaar. Als gevolg hiervan is het logisch dat er relatief frequente associaties tussen de twee gebieden kunnen zijn, misschien als gevolg van lichte neurale ontstekingen.
• De blote voeten hebben ook een extreem hoog aantal sensorische receptoren en zenuwuiteinden, waardoor ze eerder een aangename plek worden. Deze receptoren kunnen ervoor zorgen dat het gebied door sommige mensen waarschijnlijker wordt geërodeerd.
• Voor sommige voetfetisjisten kan het seksuele verlangen naar voeten meer te maken hebben met machtsspelletjes. Voeten bevinden zich aan de onderkant van iemands lichaam, waardoor sommige mensen ze zien als een leuke plek voor onderdanige mensen om te aanbidden. Als gevolg hiervan kan genieten van voetspel deel uitmaken van consensuele vernedering binnen een dominante en onderdanige dynamiek. Uit mijn ervaring blijkt dat er een verband bestaat tussen mensen die onderdanig zijn en mensen die graag voeten in sexy tijden opnemen, dus deze theorie heeft iets.
• Een andere theorie over de oorsprong van een voetfetisj, en verschillende andere fetisjen, is dat het kan neerkomen op walging. Naarmate je opgewonden raakt, maak je je minder druk om dingen die je anders vies zou hebben gevonden. Het idee om het ondergoed van een vreemde op te rapen klinkt bijvoorbeeld vies, maar als je eenmaal opgewonden bent, heb je er minder last van. Sommigen hebben beweerd dat deze veranderde toestand mensen kan helpen die normaal gesproken voeten weerzinwekkend vonden, om er een opwindende ervaring van te maken. Er kan iets sexy zijn aan vuile, walgelijke seks, en voor sommigen kan dit hun voetfetisjisme op zijn minst gedeeltelijk verklaren.

Wanneer is het een probleem?

Voor het grootste deel maakt het hebben van een fetisj je seksleven interessanter en kunnen seksuele ontmoetingen leuker worden. Soms kunnen mensen hun verlangens echter niet beheersen. En dit is wanneer fetisjspel een probleem kan worden.

Zo is er het verhaal  ” The Toe Suck Fairy “, over een man  die vrouwen in schoenenwinkels benaderde, hun voeten controleerde en vroeg of hij hun tenen mocht zuigen. Hij werd ook gearresteerd omdat hij zich voordeed als voetdokter om vrouwenvoeten aan te raken en te likken.

Het gaat echter niet alleen om ervaringen uit de kindertijd of adolescentie. In een beroemd onderzoek uit de jaren zestig, zo legt de academische seksualiteitsdeskundige Dr. Justin Lehmiller uit, hebben wetenschappers aangetoond dat fetisjistische associaties daadwerkelijk in het laboratorium konden worden geproduceerd. Volwassen mannelijke deelnemers kregen keer op keer afbeeldingen te zien van laarzen en mooie naakte vrouwen, terwijl ze hun seksuele opwinding maten; na een tijdje begonnen de proefpersonen alleen al door het verschijnen van de laarzen opgewonden te raken. Het lijkt erop dat fetisjen iets zijn waar we op elk moment in ons leven in geconditioneerd kunnen door geraken.

Interessant genoeg onthulde een wetenschapper in 2016 dat er mogelijk ook een neurologische basis bestaat voor een van de meest voorkomende en onderzochte fetisj, de voetfetisj. Het lijkt erop dat er in feite een herbedrading plaatsvindt van de verbinding tussen de delen van de hersenen die zich richten op seksuele opwinding en de delen die verband houden met onze opvattingen over ons eigen lichaam (bijvoorbeeld onze gevoelens daarover in de ruimte). Wat precies de aanleiding is voor deze herbedrading staat nog ter discussie, maar de verbanden tussen bepaalde activiteiten of sensaties en opwinding kunnen zowel neuraal als psychologisch zijn. Niemand heeft een neurologisch onderzoek gedaan bij mensen die graag plassen tijdens seks, maar het is mogelijk dat daar iets soortgelijks gebeurt.

Voetfetisj komt vooral bij mannen voor. Het blijkt dat vrouwen zelden opgewonden geraken van het strelen of kussen van voeten en het meestal niet hygiënisch vinden. Op zich is het likken van voeten niet schadelijk, voor zover je de nodige hygiënische basisregels in acht neemt.

Therapie

Hoewel je bezwaarlijk kunt stellen dat iemand die van podofilie houdt, een parafilie of perversie ontwikkeld heeft, als het gaat om onderlinge toestemming om dit soort seksueel gedrag te beoefenen, bestaan er wel visies omtrent therapie. Dit is noodzakelijk als de ene (meestal mannelijke) partner dit wil beoefenen maar de andere partner (de vrouw of bij homoseksuele relatie de man) dit absoluut niet wil en/of vies vindt en/of denigrerend en daardoor de romantische relatie stuk dreigt te geraken.

Mensen hebben het vermogen om gedurende hun hele leven op seksuele prikkels te reageren. Seksuele reacties worden gewijzigd door interactieve processen en manifesteren zich door seksuele opwindingspatronen. Seksuele voorkeuren ontstaan vooral door opvoeding, ervaringen en zelfinstructie. Meestal gaat het om sekspositieve ontwikkelingen. Men vergelijkt het ontwikkelen van een seksuele voorkeur vaak met het begrip van het leren van een taal om uit te leggen hoe seksuele opwindingspatronen worden aangeleerd. Net als taal ontwikkelen seksuele gevoelens zich in vele richtingen, heel spontaan door dit steeds te horen of in een bepaald taalmilieu op te groeoen en afhankelijk van de omstandigheden: net zoals wij een taal leren, ‘leren’ wij ook patronen van seksuele opwinding en hoe dit te beleven. Dat gebeurt vrij automatisch. Soms zit er ook wel een  beetje aangeboren voorkeur in. Homoseksualiteit is bijvoorbeeld iets dat niet door een of andere vorm van opvoeding tot stand is gekomen maar is een aangeboren ingesteldheid. Maar hoe we seksualiteit gaan beleven is grotendeels aangeleerd of via onbewuste processen tot stand gekomen doorheen de jaren.  Zoals we een taal niet kunnen afleren, kunnen we ook geen seksueel voorkeurpatroon afleren. We kunnen echter wel nieuwe talen leren. We kunnen  zo ook nieuwe manieren leren om opgewonden te geraken en seksualiteit te beleven. Wanneer iemand afhankelijk geworden is van zijn/haar fetisj om nog seksueel opgewonden te geraken, is dat vaak geconditioneerd doorheen de jaren. Het is dan de uitdaging om zichzelf te conditioneren om ook op andere manieren opgewonden te geraken.  Dit kan door bijvoorbeeld naar ‘normale’ porno te kijken en daarbij te masturberen of zichzelf te verplichten om ‘normale’ seksuele handelingen te verrichten met de partner en daar op een of andere manier voor beloond te worden door positieve gevoelens en appreciaties te ervaren vanwege de partner of de omgeving. Nogmaals daarom veroordelen we urofilie niet, maar we willen een persoon die er mee wil breken, helpen om andere patronen te ontwikkelen als het storen wordt ervaren.

Soms moet ook gewoon een klik gemaakt worden in het hoofd om voor zichzelf te zeggen dat het niet kan of mag en gewoonweg er mee te stoppen. Je kunt een fetisj vergelijken met een verslaving, bijvoorbeeld aan roken , alcolhol of drugs, of seks. Het kost heel veel moeite maar met goede wil, veel geduld en veel steun van de omgeving lukt het wel om de verslaving een halt toe te roepen.

Als je het gevoel hebt dat je verlangen uit de hand loopt en je bang bent dat je gedrag zult vertonen dat niet met wederzijdse instemming is, wordt aangeraden om een ​​seksuoloog te zoeken die gespecialiseerd is in parafiele stoornissen.

Lees ook hier meer over een voetfetisj https://www.seksuologieonderzoek.be/fetisj/mannen-met-een-voetfetisj-vertellen-wat-hun-hart-sneller-doet-kloppen-aan-hun-voeten/

https://blog.easytoys.nl/deze-fetishes-komen-het-meest-voor/

https://www.mysextoyguide.com/foot-fetish/