Symbioseksualiteit

maar wat als die aantrekkingskracht niet alleen tot een individu is, maar tot de energie die tussen mensen in een relatie stroomt? Recent onderzoek gepubliceerd in de Archives of Sexual Behavior heeft een fenomeen geïdentificeerd dat symbioseksualiteit wordt genoemd, waarbij individuen zich aangetrokken voelen tot de dynamiek binnen bestaande relaties. Deze bevindingen bieden een nieuw perspectief op menselijk verlangen, wat suggereert dat aantrekkingskracht complexer kan zijn dan we eerder begrepen.

Het concept van symbioseksualiteit ontstond uit observaties in culturele en academische discoursen dat sommige mensen zich aangetrokken voelen tot de relaties tussen anderen in plaats van tot individuen zelf. Desondanks was het fenomeen grotendeels onontgonnen gebleven, waarbij de meeste discussies over menselijke aantrekkingskracht zich richtten op één-op-één-dynamiek.

Paradoxaal genoeg ontdekte ik in een eerdere studie (Johnston, 2024) ook dat seksuele en romantische relaties tussen alleenstaanden en koppels (mogelijk gemotiveerd door symbioseksuele aantrekkingskracht) veel negatieve aandacht krijgen in polyamoreuze gemeenschappen. Ik wilde meer te weten komen over deze onderbelichte aantrekkingskracht.”

De primaire bron van gegevens voor haar nieuwe studie was een groter project genaamd The Pleasure Study, dat was ontworpen om verschillende aspecten van genderidentiteit en seksueel genot te onderzoeken. De enquête die werd afgenomen in The Pleasure Study bestond uit 65 vragen die een breed scala aan onderwerpen besloegen, waaronder gender, seksuele geaardheid, relatiepraktijken, culturele achtergrond, opleiding en specifieke ervaringen met koppels.

Johnston richtte zich op reacties van deelnemers die aangaven dat ze zich aangetrokken voelden tot een koppel — gedefinieerd als een aantrekkingskracht tot twee mensen en hun relatie samen, in plaats van tot elk individu afzonderlijk. Van de 373 deelnemers aan The Pleasure Study rapporteerden 145 dit type aantrekkingskracht.

Naast het analyseren van enquêtegegevens voerde Johnston diepgaande interviews uit met een subgroep van deze deelnemers. In totaal 34 geïnterviewden, die eerder hadden aangegeven zich aangetrokken te voelen tot koppels in de enquête, gaven rijkere, meer gedetailleerde verslagen van hun ervaringen. Deze interviews werden via Zoom afgenomen, opgenomen, getranscribeerd en vervolgens geanalyseerd op thematische inhoud.

Een van de belangrijkste ontdekkingen was dat symbioseksuele aantrekkingskracht wordt ervaren door een diverse groep mensen. Hoewel de steekproef scheef was gericht op queer en niet-monogame individuen vanwege de rekruteringsmethoden, was de variatie binnen deze groep opmerkelijk. Deelnemers varieerden sterk in leeftijd, ras, etniciteit, opleiding en sociale klasse, wat aangeeft dat symbioseksuele aantrekkingskracht niet beperkt is tot een bepaalde demografie.

“Ik was vooral verrast door de grote en diverse groep mensen die aangaven deze aantrekkingskracht te hebben ervaren”, vertelde Johnston aan PsyPost.

Er was een bijzonder hoge vertegenwoordiging van individuen die zich identificeerden als queer of niet-monogaam, wat suggereert dat er een mogelijk verband bestaat tussen deze identiteiten en de ervaring van symbioseksuele aantrekkingskracht.

Door de interviews heen ontdekte Johnston rijke beschrijvingen van wat deelnemers aantrekkelijk vonden aan koppels. Velen beschreven een fascinatie voor de energie en dynamiek tussen twee mensen in een relatie. Dit omvatte de cohesie, charisma, multidimensionaliteit en macht die koppels uitstraalden. Deelnemers spraken vaak over aangetrokken worden door de “synergie” of “derde kracht” die door het koppel werd gecreëerd, die werd gezien als groter dan de som der delen. Deze aantrekkingskracht was anders dan aangetrokken worden tot de individuen binnen het koppel; het ging specifiek over de relationele dynamiek die ze samen creëerden.

Johnston identificeerde ook verschillende gemeenschappelijke thema’s in de soorten relaties die met name aantrekkelijk waren voor mensen met symbioseksuele verlangens. Deelnemers noemden vaak dat ze zich aangetrokken voelden tot koppels die een sterke intimiteit, hoogwaardige communicatie en een speelse of seksueel open dynamiek vertoonden. Sommigen voelden zich specifiek aangetrokken tot het fysieke uiterlijk van het koppel als eenheid, terwijl anderen zich aangetrokken voelden tot de inherente queerness of genderdiversiteit binnen de relatie.

Een andere belangrijke bevinding was dat symbioseksuele aantrekkingskracht voor veel deelnemers een onverwachte en onbekende ervaring was. Meerdere beschreven het als iets dat ze aanvankelijk niet hadden herkend of moeilijk konden verwoorden. Dit gebrek aan taal en herkenning droeg waarschijnlijk bij aan een gevoel van onzekerheid of zelfs aarzeling over de geldigheid of ‘normaliteit’ van hun aantrekkingskracht. Desondanks was symbioseksuele aantrekkingskracht voor sommigen een diepgaand en centraal aspect van hun seksuele identiteit, wat suggereert dat dit fenomeen een belangrijk onderdeel zou kunnen zijn van een breder spectrum van menselijk verlangen.

Johnstons onderzoek benadrukte ook het potentiële sociale stigma en de uitdagingen waarmee mensen die symbioseksuele aantrekkingskracht ervaren, met name binnen niet-monogame gemeenschappen, worden geconfronteerd. Personen die deze aantrekkingskracht ervaren, worden soms ‘eenhoorns’ genoemd, een term die iemand beschrijft die bereid is om romantische of seksuele relaties aan te gaan met gevestigde stellen. Dit label, hoewel populair, vereenvoudigt echter vaak de complexiteit van symbioseksuele aantrekkingskracht, die een diepere aantrekkingskracht tot de energie en dynamiek binnen een relatie inhoudt.

“Er is een diverse populatie van mensen die symbioseksuele aantrekkingskracht ervaart, een aantrekkingskracht tot de energie, multidimensionaliteit en macht die gedeeld wordt tussen mensen in relaties,” zei Johnston. “Daarom moeten we de aard van menselijke aantrekkingskracht en verlangen heroverwegen als alleen één-op-één-ervaringen. We moeten ook het stigma en de discriminatie tegen deze aantrekkingskracht binnen de polyamoreuze gemeenschap uitdagen.”

De bevindingen van deze studie bieden bewijs dat symbioseksualiteit een oprechte en betekenisvolle ervaring is voor veel mensen. Johnston merkte echter op dat “hoewel ik een label geef voor deze aantrekkingskracht, ‘symboiseksuele aantrekkingskracht’, het belangrijk is om op te merken dat deelnemers dit label niet kregen tijdens de studie toen hen werd gevraagd naar hun ervaringen met aantrekkingskracht tot koppels. Het is onbekend of het label voor elke deelnemer zal resoneren.”

Verder onderzoek is ook nodig om de prevalentie van symbioseksualiteit in de algemene bevolking te onderzoeken en te begrijpen hoe het kruist met andere aspecten van identiteit, zoals gender en seksuele geaardheid. Het zou ook nuttig zijn om de psychologische en emotionele impact van symbioseksuele aantrekkingskracht te onderzoeken. Hoe beïnvloedt deze aantrekkingskracht bijvoorbeeld de tevredenheid met relaties of de geestelijke gezondheid? Zijn er bepaalde levenservaringen of persoonlijke kenmerken waardoor iemand eerder symbioseksuele aantrekkingskracht ervaart?

“Ik heb een vervolgstudie lopen die seksuele en romantische ervaringen onderzoekt met stellen van mensen die symbioseksuele aantrekkingskracht ervaren,” zei Johnston. “Naarmate we meer te weten komen over de ervaringen van mensen met deze aantrekkingskracht, hoop ik dat degenen die symbioseksuele aantrekkingskracht ervaren, zowel informatie als bevestiging kunnen vinden. Bovendien hoop ik dat dit werk het stigma in zowel monogame als niet-monogame gemeenschappen zal verminderen en de conceptualisaties van verlangen in seksualiteitsstudies zal uitbreiden.”

Onderzoekers zouden ook de relatie kunnen onderzoeken tussen symbioseksuele aantrekkingskracht en mededogen. Daarmee worden de positieve emoties bedoeld, zoals vreugde, plezier of tevredenheid, die sommige mensen ervaren wanneer ze zien of zich voorstellen dat hun partner een intieme relatie heeft met iemand anders.

https://www.psypost.org/symbiosexuality-new-study-validates-attraction-to-established-couples-as-a-real-phenomenon

https://www.seksuologieonderzoek.be/aantrekkelijkheid-en-verliefdheid/symbioseksualiteit-nieuw-onderzoek-bevestigt-aantrekkingskracht-tot-gevestigde-koppels-als-een-echt-fenomeen/