Seksueel sadisme

Seksueel sadisme

« Terug naar de woordenlijst
Beschrijving
Sadisme (het verkrijgen van seksuele opwinding door het geven van fysieke of psychologische pijn) en masochisme (het verkrijgen van seksuele opwinding door het ontvangen van fysieke of psychologische pijn) zijn vormen van parafilie die vaak worden gezien als twee varianten van hetzelfde fenomeen. Deze blog behandelt echter kort seksueel sadisme afzonderlijk.

De psychiater Richard von Krafft-Ebing wordt vaak gecrediteerd voor de introductie van de term ‘sadisme’ in zijn seksuologieboek uit 1886, Psychopathia Sexualis, dat de naam ontleent aan de markies de Sade, wiens Franse romans vaak dergelijk gedrag vertoonden. Ondanks de toename in kennis van (en theoretiseren over) seksueel sadisme, is de psychopathologie van het gedrag nog steeds onzeker, en een allesomvattende theorie van de etiologie van seksueel sadisme moet nog worden ontwikkeld en empirisch getest. Bovendien wordt het benoemen en definiëren van seksueel sadistisch gedrag verder bemoeilijkt door het feit dat veel mensen tijdens de seks een of andere vorm van agressief gedrag ervaren (bijv. Slaan, zacht tepelsbijten, liefdesbeten), waardoor het label sadomasochisme enigszins ongepast lijkt.

Synoniemen
 
Aanverwante termen
 
Weetjes
De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders van de American Psychiatric Association stelt dat seksuele sadisten ‘psychologisch of fysiek lijden (inclusief vernedering)’ van hun slachtoffers nodig hebben om seksuele opwinding te veroorzaken, terwijl de internationale classificatie van ziekten van de Wereldgezondheidsorganisatie sadisme definieert als de ‘voorkeur voor seksuele activiteit die gebondenheid of het toebrengen van pijn of vernedering inhoudt ”. Degenen die in het veld onderzoek hebben gedaan, beweren echter dat dergelijke definities in de praktijk moeilijk toe te passen zijn, waardoor ervaren clinici de screeningcriteria inconsistent interpreteren bij de diagnose van seksueel sadisme.

De situatie was complex, zelfs toen Krafft-Ebing voor het eerst over het onderwerp schreef. Hij beschreef bijvoorbeeld wat volgens hem verschillende subtypes van seksueel sadisme waren, waaronder (i) lustmoord (waarbij seksuele opwinding een integraal onderdeel is van het doden), (ii) necrofilie (besproken in een eerdere blog ), (iii) letsel aan vrouwen door geseling of steken, (iv) verontreiniging van vrouwen; (iv) andere soorten aanvallen op vrouwen, zoals het afknippen van hun haar; (v) het slaan van jongens; (vi) sadisme jegens dieren; en (vii) sadistische fantasieën zonder het optreden van enige echte sadistische daden. Een andere sadistische daad die in recentere tijden is gemeld, is ‘ piqeurisme ‘ waarbij de aanvaller een vrouwelijk slachtoffer steekt (meestal borsten of billen) en vervolgens wegrent.

De werkelijke prevalentie van seksueel sadisme onder de algemene bevolking is onbekend. Alfred Kinsey’s baanbrekende studies naar menselijk seksueel gedrag aan het eind van de jaren veertig en het begin van de jaren vijftig meldden dat 22% van de mannen en 12% van de vrouwen erotisch reageerde op verhalen met sadistische thema’s. Andere onderzoeken schatten dat 10-20% van de koppels sadomasichistische activiteiten hebben ontplooid tijdens seks, maar dat veel hiervan symbolisch is. Het meeste van het weinige onderzoek dat over seksueel sadisme is gepubliceerd, is echter meestal gebaseerd op zedendelinquenten en seksuele moordenaars.

Onder zedendelinquenten wordt geschat dat de prevalentie van seksueel sadisme tussen 2% en 5% van de delicten voorkomt. Deze schattingen zijn echter naar verluidt veel hoger (tot wel 50%), afhankelijk van de criteria die in de eerste plaats worden gebruikt om seksueel sadisme te definiëren en te diagnosticeren. Prevalentieschattingen zijn verder gecompliceerd omdat sommigen in het gebied opmerken dat sadisme en masochisme complementaire aandoeningen zijn of afzonderlijke polen van dezelfde aandoening. Er is zeker veel empirische ondersteuning dat sadisme en masochisme vaak samen voorkomen, zoals de studie van psychiater dr.Andreas Spengler van 245 Duitse sadomasochisten gepubliceerd in de Archives of Sexual Behavior. De studie van Spengler meldde dat onder zijn steekproef 30% heteroseksueel, 31% biseksueel en 38% homoseksueel was. Iets minder dan de helft (43%) ontwikkelde hun sadomasochistische verlangens na de adolescentie, en – misschien verrassend gezien het verband met dwangmatig gedrag – was sado-masochisme laagfrequente activiteit (met een mediaan gemiddelde van slechts vijf SM-ervaringen per jaar onder de respondenten).

In een onderzoek onder leiding van dr.Gene Abel (nu directeur van het Behavioral Medicine Institute of Atlanta, VS), werd gemeld dat 18% van de sadisten ook masochistisch was, 46% had verkracht, 21% zichzelf had blootgesteld, 25% voyeurisme en frottage, en 33% had kinderen misbruikt. Evenzo hebben andere onderzoekers van het Institute of Psychiatry, Londen) een overlap tussen verschillende parafilieën opgemerkt. Hun steekproef bestond uit 87 rubberieten, 38 leatherieten, 133 sadomasochisten, 205 travestieten (inclusief transseksuelen) en 25 dominante vrouwen. Ze ontdekten dat 4% van de sadomasochisten ook travestieten waren , 29% van de sadomasochisten waren ook fetisjisten, en 35% van de sadomasochisten waren ook fetisjisten en travestieten. Gosselin en Wilson meldden ook dat de meest voorkomende voorwerpen die door sadisten werden gebruikt om hun seksuele partners pijn te doen, riemen, zwepen, wandelstokken, schoenen en peddels waren.

Er is een grote verscheidenheid aan psychologische verklaringen met betrekking tot de etiologie van seksueel sadisme, hoewel de meeste recente recensies beweren dat er weinig nieuwe hedendaagse theorievorming is. De meeste takken van de psychologie (psychofysiologisch, psychodynamisch, cognitief, gedragsmatig) hebben hun eigen theorieën ontwikkeld, maar weinig onderzoek heeft ze bevestigd. Psychobiologische verklaringen van seksueel sadisme (inclusief seriële seksmoordenaars) die chromosomale, endocriene, hormonale en / of neurologische afwijkingen hebben onderzocht, zijn doorgaans gebaseerd op enkele casestudies of zeer kleine steekproeven. Daarom blijven de resultaten voorlopig en onduidelijk.

Vroege behavioristische theorieën beweerden dat seksueel sadisme begint tijdens de ontwikkeling van de kindertijd. Door zowel operante als klassieke conditionering gaan seksuele driften, opwinding en / of opwinding consequent gepaard met agressieve stimuli. Seksuele fantasie en masturbatie versterken en onderhouden vervolgens het sadistische gedrag. Andere psychologen beweren dat persoonlijkheid een rol kan spelen in het conditioneringsproces, samen met sociale modellering en ontremming.

Meer recentelijk beweerde dr. Malcom MacCulloch (waarschijnlijk het best bekend als de psychiater van Moors moordenaar Ian Brady) dat gedragsmatige verklaringen voor de ontwikkeling van sadistische seksuele fantasie de aanvankelijke ontwikkeling van sadistische seksuele fantasie niet voldoende verklaren. McCullogh en zijn collega’s probeerden de aanvankelijke ontwikkeling van seksueel sadisme te verklaren met behulp van onderzoek naar kindermishandeling en diermodellen van conditionering. Ze beweerden dat sadistische fantasieën het resultaat waren van een combinatie van misbruik in de vroege kinderjaren, klassieke conditionering en operante conditionering.

In 1986 verklaarden Katie Busch en James Cavanagh (die allebei in het Rush-Presbyterian-St. Luke’s Medical Center, VS waren) dat het meeste werk op dit gebied bestond uit ongegronde verklaringen die niet werden ondersteund door gegevens, ongeëvalueerde casusrapporten die geen rigoureuze evaluatie van andere bijdragende factoren en wetenschappelijke casusrapporten van individuen of kleine groepen. Een recent literatuuronderzoek door de Canadese adviseur Dr. Pamela Yates en collega’s van het huidige onderzoek concludeerde: “Helaas kan hetzelfde vandaag worden gezegd, meer dan 20 jaar later”.

Links/Bronnen
https://drmarkgriffiths.wordpress.com/2012/02/09/sexy-sadism-entertainment-through-pain/
Delen
« Terug naar de woordenlijst

Deze website bevat info die mogelijks niet geschikt is voor kinderen. U bevestigt minstens 16 jaar te zijn. Deze website gebruikt cookies. U gaat daarmee akkoord.