Seksueel imposter syndroom

Deze manier van denken is vaak automatisch en ongecontroleerd en belemmert de seksuele verkenningen van zichzelf. Mensen die lijden aan het seksuele imposter-syndroom vermijden elke kans op waargenomen seksuele mislukking als de pest en geven zichzelf helemaal geen kans om hun angsten te bewijzen, of, als ze dat wel doen, nemen ze alle fouten en onvolmaakte menselijkheid als bewijs van hun seksuele fraude. Dit kan ertoe leiden dat fouten veel verwoestender aanvoelen dan ze zijn, onrealistische verwachtingen die ons teleurstellen, en een laag seksueel zelfbeeld en zelfvertrouwen. Het seksuele imposter-syndroom kan ook negatieve relationele effecten hebben, zoals het langer in een seksuele sleur houden van koppels dan ze zouden willen of het verhinderen dat velen zich uitspreken, leren en groeien in hun seksuele ervaringen. Kortom, het seksuele imposter-syndroom kan ons ervan weerhouden de seks te hebben die we echt willen.

In therapeutisch werk zie je het seksuele imposter-syndroom op veel manieren bij veel verschillende cliënten. Bijvoorbeeld : Nick is begin dertig en kan geen erectie meer krijgen of behouden vanwege een auto-ongeluk. Hoewel hij in zijn e-mail vertelt dat hij heel goed weet dat er een hele wereld van seks is die niet draait om penis-in-vagina-penetratie, houdt hij zichzelf nog steeds tegen om te daten uit angst dat hij als ontoereikend en, in zijn eigen woorden, als “beschadigde goederen” zal worden gezien.

Evan vreest dat hij zijn succesvolle seksuele rol als cisgender man niet zal vervullen als hij het rustig aan doet en veel vragen stelt. Hij voelt de druk om foutloos te presteren en alles te weten over zijn nieuwe sekspartner voordat hij überhaupt binnenstapt.

Sophie is een getrouwde moeder van twee kinderen en woont in een klein stadje met een liberale kunststroming. Hoewel zij en haar man hebben ingestemd met een open huwelijk, zodat zij haar opkomende biseksuele verlangens kan verkennen, vertelt ze: “Ik hoor over andere vrouwen in mijn gemeenschap die even oud zijn als ik en die voor het eerst seks en intimiteit met vrouwen verkennen, maar ik zou dat nooit kunnen.” Als je haar vraagt waarom zij dat wel kunnen en zij niet, en wie die regel heeft opgesteld, kan ze geen concreet antwoord geven.

Mark en Lisa hebben vier jaar lang geen seks gehad. Als je ze allebei vraagt wat hun grootste angst zou zijn als ze de sessie zouden verlaten met het plan om meteen naar huis te gaan en vandaag seks te hebben, zegt Mark: “Dat ik niet goed zou zijn.” Lisa zegt: “Dat ik halverwege zou willen stoppen als ik er geen zin in heb.” Geen van beiden zegt: “Ik wil geen seks met hem/haar” en beiden zijn het erover eens dat ze hun seksleven weer willen oppakken.

Emmett heeft consistente orgasmes als ze alleen masturbeert, maar beleefde haar eerste orgasme 13 jaar geleden tijdens seks met een partner en heeft dat sindsdien nooit meer gedaan. Hoewel ze  meer dan een decennium aan kleurrijke seksuele ervaringen kan beschrijven waar ze oprecht van hebben genoten, onderbreken ze die altijd met een geveinsd orgasme omdat, zo vertelden ze mij, “het veel comfortabeler voor mij voelt om de orgasmes uit te voeren dan om mijn partners de teleurstelling van een mislukte seksuele ontmoeting te laten ervaren.”

Als je jezelf in een van hen herkent, komt dat omdat ze het meest voorkomende structurele verhaal bevatten: “Wie ik ben, zoals ik ben, is niet goed genoeg, is niet perfect, is niet capabel en past niet in mijn beeld van seks. Ik ben een seksuele bedrieger en mijn menselijke gebreken en onvermijdelijke mislukkingen zullen me ontmaskeren als de wegwerpbare nep die ik ben. Ik ben bang. Dus verberg ik me, vermijd ik, schakel ik mezelf uit en blijf ik passief zelfgenoegzaam over welke vorm mijn seksleven op dit moment ook heeft aangenomen.”

Veel lezers zullen merken dat ze in de sluwe kleine valkuil van het seksuele bedriegerssyndroom zijn getrapt. Je weet dat je daar bent als je, wanneer je nadenkt over je visie op authentieke goede seks, merkt dat je de ene zwart-wit-standaard (goede of slechte seks zoals van buitenaf bepaald) inruilt voor een andere zwart-wit-standaard (goed of slecht in de seks die ik daadwerkelijk wil hebben). Als je dit doet (en velen van ons zullen dat doen), dan internaliseer je nog steeds een specifieke perfecte seksuele standaard om jezelf aan te meten. Deze seksueel perfecte standaard ziet er misschien niet voor iedereen hetzelfde uit: sommigen van ons zien seksuele perfectie misschien als een wederzijds, gelijktijdig orgasme, anderen als het vermogen om onze partners elke keer klaar te krijgen, anderen als het hebben van vier keer per week seks, anderen als het hebben van een betrouwbare en langdurige erectie, en anderen als het gemakkelijk zijn over seksuele avonturen zoals groepsseks, niet-monogamie of kinky.

Als we te gehecht raken aan onze ingebeelde gouden standaardvisie van seksuele perfectie, kan het seksuele imposter-syndroom ons snel stoppen in onze sporen naar authentiek seksueel genot, terwijl we ons echte zelf meten aan onze vlekkeloze fantasieën. Gelukkig kunnen we, door het traditionele concept van het imposter-syndroom toe te passen op ons seksleven, putten uit de suggesties die onderzoekers en psychologen van het imposter-syndroom aanbevelen om te voorkomen dat het de overhand neemt:

1. Spreek het uit
2. Herkader uw
3. Versterk uw
4. Zoek uit
5. Vraag om hulp.
6. Herinterpreteer succes.

https://residence11.com/articles/art/how-to-overcome-sexual-impostor-syndrome

https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/imposter-syndroom-altijd-bang-om-door-de-mand-te-vallen/