Luierisme

gewoonlijk zonder fysiologische noodzaak. Het onderscheidt zich van infantilisme doordat die van de laatste categorie ook gericht zijn op babytijd op een andere manier dan door het dragen van luiers. De populaire term voor luierfetisjisten is ‘luierliefhebber’. Luierfetisjisme is een soort seksueel fetisjisme, dat een van de vele parafilieën is.

Luierfetisjen worden vaak geassocieerd met parafiel infantilisme. Evenzo worden luierliefhebbers (diaper lovers kortweg DL’s) vaak geassocieerd met de volwassen baby’s (AB’s). Hoewel er enige overeenkomst is, zijn ze niet identiek. De meerderheid van de luierliefhebbers houdt zich niet bezig met babyachtige activiteiten en is alleen geïnteresseerd in luiers. Ongeveer vier op de tien luierliefhebbers beschouwen zichzelf echter ook als volwassen baby’s, dus worden ze soms gezamenlijk aangeduid als AB / DL’s. Deze verlangens zijn op geen enkele manier gerelateerd aan pedofilie of infantofilie. Binnen de AB (adult baby) / DLdiaper lovers)-gemeenschappen wordt een scherp onderscheid vastgesteld. De meeste van deze gemeenschappen zullen kindermisbruikers actief uitzetten.

fetisj ; podofilie ; oculofilie ; maschalagnia ; mazofilie ; pygofilie ; nasofilie ; trichofilie ; alvinofilie ; alvinolagnia ; cheirofilie ; crurofilie ; erogene zone ; parafilie ; parafiel infantilisme ; BDSM ; fetijisme, babyisme

BDSM

Luiers worden soms gebruikt tijdens langdurige bondagesessies, niet alleen als een methode om de onderdanige partner onder controle te houden en te doen schamen, maar ook om langere periodes van bondage mogelijk te maken. In Total Power Exchange worden luiers soms gebruikt om de afhankelijkheid die ze vertegenwoordigen van de drager van hun baas te controleren en te vervangen.

Luiergroepen

Degenen die een luierfetisj beoefenen, vormen vaak groepen. Bijvoorbeeld op scholen en dergelijke. Vaak willen deze mensen niet babyachtig worden of zelfs maar de luier praktisch gebruiken, het is gewoon een aantrekkelijke gadget zoals sommigen ervaren met latex of een rood slipje. De groepen bepalen deze voorkeuren vaak meer dan individuen. Soms worden regels opgesteld. Het is bijvoorbeeld een schande om je eigen luier te verschonen. Of luiers moeten op zijn minst enigszins openbaar zichtbaar zijn.

Omorashi

Omorashi is een fetisj-subcultuur die voornamelijk wordt erkend in Japan, waarin deelnemers opwinding ervaren door een volle blaas of een seksuele aantrekkingskracht op iemand anders die het gevoel van een volle blaas ervaart. Voor dergelijke fetisjisten valt de climax meestal samen met het moment van opluchting en schaamte dat wordt ervaren wanneer het wanhopige individu de controle over de blaas verliest. Sommige subsets van omorashi fandom gebruiken luiers, in welk geval het “omorashi omutsu” wordt genoemd, of minder vaak “omorashi oshime”, die beide vertalen als “zich in een luier natmaken”.

Voorkeuren in luierfetisjisme
Zoals veel fetisjen speelt persoonlijke voorkeur een grote rol in de gemeenschappen waarmee de fetisjist zich zal identificeren. Bij luierfetisjisme is een van de belangrijkste divisies van voorkeur of de luiers worden gebruikt voor het beoogde doel, en zo ja, in welke mate. Veel luierliefhebbers raken opgewonden door ‘nat worden’ of plassen in hun luiers. Een kleiner aantal  krijgt dezelfde opwinding door de luier te gebruiken om te poepen (=kakken, ontlasten). Sommige fetisjisten gebruiken hun luiers helemaal niet. Ze vinden dergelijke praktijken misschien onaantrekkelijk of willen misschien niet omgaan met het opruimen. Anderen kunnen opgewonden raken door het dragen in het openbaar; weer anderen geven er de voorkeur aan om alleen privé te dragen.

Veel luierliefhebbers kiezen ervoor om zowel in het openbaar als privé te dragen, hun luiers te gebruiken zoals bedoeld en nooit naar het toilet te gaan. Hoewel dit voor een grote groep de volle geest van de fetisj belichaamt, hebben anderen ontdekt dat hun plezier in het dragen van luiers snel afneemt wanneer de noodzaak om luiers te dragen altijd aanwezig is.

Een andere voorkeur zou stof of wegwerp kunnen zijn. Wegwerpartikelen zijn de laatste jaren steeds populairder geworden vanwege de betere beschikbaarheid en het gemak van opruimen, maar veel luierliefhebbers die nog baby’s waren in het tijdperk van wasbare katoenen luiers geven de voorkeur aan wasgoed als volwassenen. Dit pleit sterk voor het idee dat de psychologie van luierfetisjisme een vorm van anaclitisme (=het patroon van het ontlenen van seksueel opwinden van volwassenen aan objecten waar men aan is blootgesteld als kind, de fetisjwaarde komt dan voort uit de tactiele stimulatie die men als kind ervaren heeft) is.