Bestialiteit

In het onderzoek werden bijna 1.000 zoöfielen ondervraagd over hun opvattingen over zoöfilie en hun seksuele praktijken. Op de vraag wat er zo aantrekkelijk was aan het hebben van een dierlijke partner, onthulden velen dat het neerkwam op de geur en het uiterlijk van de geslachtsdelen, die ze uniek vonden in vergelijking met menselijke geslachtsdelen.

Voor anderen lag de aantrekkingskracht in het taboe-karakter van het gedrag. Ondertussen meldde 63% van degenen die eerdere ervaring hadden met geslachtsgemeenschap met honden (cynofilie), terwijl 29% seksueel betrokken was geweest bij paarden (equinofilie).

In de jaren zeventig beweerde de wereldberoemde seksuoloog professor John Money dat zoöfiele gedragingen meestal van voorbijgaande aard waren en ontrafeld werden als er geen andere seksuele uitlaatklep beschikbaar was.

Dit druiste in tegen de onthullingen van Dr. Alfred Kinsey in de jaren vijftig die beweerden dat 8% van de mannen en 4% van de vrouwen ten minste één seksuele ervaring met een dier had, met inderdaad een veel hogere prevalentie van zoöfiele handelingen bij mensen die op boerderijen werkten.

Volgens Dr. Kinsey waren de meest voorkomende seksuele handelingen die mensen met dieren uitvoerden kalveren, schapen, ezels, grote hoenders (eenden, ganzen), honden en katten. Desalniettemin had in de jaren 2000 onderzoek in het veld een heel ander beeld laten zien, namelijk dat de overgrote meerderheid van de zelf-geïdentificeerde mannelijke en vrouwelijke zoöfielen geen seks met dieren had omdat er geen andere seksuele uitlaatklep was, maar omdat het in feite hun seksuele voorkeur is. Meer recentelijk tonen onderzoeken aan dat de meest voorkomende redenen voor het aangaan van zoöfiele relaties zijn onder meer aantrekkingskracht op dieren uit een verlangen naar genegenheid, en een seksuele aantrekking tot en/of liefde voor dieren.

Dit is inderdaad problematisch aangezien dieren geen toestemming kunnen geven – ondanks dat veel zoöfielen beweren dat de dieren waarmee ze seksuele relaties hebben, in feite “toestemming” geven.

Onderzoek :een studie van Dr. Hani Miletski  ondervroeg 93 zoöfielen (82 mannen en 11 vrouwen). Slechts 12% van haar steekproef zei dat ze seks hadden met dieren omdat er geen menselijke partners beschikbaar waren, en slechts 7% zei dat het was omdat ze te verlegen waren om seks met mensen te hebben. Voor de vrouwtjes was de belangrijkste reden om seks te hebben met dieren omdat ze zich seksueel aangetrokken voelden tot het dier (100%), liefde en genegenheid voor het dier hadden (67%) en/of omdat ze zeiden dat het dier seks met hen wilde ( 67%). De meeste van Miletski’s steekproef gaven de voorkeur aan seks met honden (87% mannetjes; 100% vrouwtjes) en/of paarden (81% mannetjes; 73% vrouwtjes). Slechts 8% van de mannen wilde stoppen met seks met dieren en geen van de vrouwen. In tegenstelling tot case study-rapporten van zoöfilie die vóór 2000 werden gepubliceerd,

In 2011 publiceerde Dr. Anil Aggrawal een uitgebreide typologie van zoöfilie in de Journal of Forensic and Legal Medicine . Dr. Aggrawal’s beweerde dat er tien verschillende soorten zoöfiel waren, gebaseerd op zowel de wetenschappelijke als de klinische literatuur, evenals enige theoretische speculatie. Bijvoorbeeld:

https://www.independent.co.uk/life-style/love-sex/why-would-anyone-want-have-sex-animal-psychology-bestiality-10201158.html